CHEŁMOŃSKI Józef (1849 - 1914) - Widok wsi

olej/sklejka, wym.: 19,2 x  33, 5 cm, nie sygnowany;

na odwrocie sklejki wzdłuż jej dolnej krawędzi znajduje się autentyczny napis - atest wykonany piórem i brązowym atramentem przez córkę malarza Jadwigę: "Autentyczność szkicu śp. Ojca mego Józefa Chełmońskiego stwierdzam J. Chełmońska "

NAKLEJKI:

- pośrodku odwrocia sklejki nalepka z wystawy Towarszytwa Zachęty Sztuk Pięknych z 1922 r.

WYSTAWY:

- Wystawa szkiców Józefa Chełmońskiego ze zbiorów dr. Józefa Gutowskiego, dr. Ludwika Bryndza-Nackiego oraz rodziny artysty, Towarzystwo Zachęty sztuk Pięknych, Warszawa, 1922 r.

- Wystawa prac Józefa Chełmońskiego. Utwory ze zbiorów Marji z Chełmońskich Łoskowskiej i dr. Józefa Gutowskiego, Łowicz, 1936 r.

- Józef Chełmoński w kolekcjach prywatnych. W 90 rocznicę śmierci malarza, Radziejowice, 2004 r.

BIBLIOGRAFIA:

- Katalog Wystawy prac Józefa Chełmońskiego. Utwory ze zbiorów Marji z Chełmońskich Łoskowskiej i dr. Józefa Gutowskiego, Łowicz, 1936 r., poz. 15.

- Matuszczak Tadeusz, Jozef Chełmoński, Kraków, Wydawnictwo Kluszczyński 2003, reprodukowany

-  Katalog wystawy Józef Chełmoński w kolekcjach prywatnych. W 90 rocznicę śmierci malarza, Radziejowice 2003


Obraz posiada pisemną opinię autorstwa Tadeusza Matuszczaka, autora szergu publikacji na temat artysty.

Cena: 260 000 PLN

CHEŁMOŃSKI JÓZEF  (ur. 7 listopada 1849 w Boczkach, zm. 6 kwietnia 1914 w Kukluwce Zarzecznej) - polski malarz i ilustrator czynny w Monachium, Paryżu i Warszawie, czołowy reprezentant realizmu.

Edukację szkolną rozpoczął w wieku 11 lat, uczęszczając najpierw do szkoły w Warszawie, a następnie w Łowiczu. Po ukończeniu gimnazjum zapisał się do warszawskiej Klasy Nauki Rysunku i Szkicowania oraz na prywatne lekcje do Wojciecha Gersona, wybitnego malarza, współzałożyciela Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Chełmoński przez całe życie był wierny pod-stawowym naukom wpojonym przez mistrza. Wpływ Gersona widać szczególnie w obrazach artysty pochodzących z lat 1869-1871, podejmujących tematykę wiejską oraz religijną (Sobota na Folwarku, Chłopiec i dziewczyna, Dzieci w zbożu, W kruchcie kościoła, W południe, Pojenie koni).

W 1870 roku po raz pierwszy wyjechał na Ukrainę, która zauroczyła go swym krajobrazem. Od tej chwili jego obrazy zaczęły cechować się ekspresją, dynamiką, ruchem i przestrzenią. Artysta dostrzegał piękno w zwykłych, co-dziennych czynnościach i niepozornych elementach natury, które zaczął uwie-czniać w swoich dziełach (Grabienie siana, W południe, Na cudzym pastwisku oraz Rankiem w puszczy).

W tym samym roku, za namową przyjaciół, Chełmoński wyjechał na studia do Monachium. Spotkał tam wielu czołowych polskich artystów, m.in.: Józefa Brandta, Maksymiliana Gierymskiego, Adama Chmielowskiego oraz Stanisława Witkiewicza. Dzięki ich wsparciu, prace artysty zaczęły cieszyć się coraz większym powodzeniem. Pogłębił się realizm dzieł, a sam Chełmoński utwierdził się w przekonaniu, że w tworzeniu należy podążać własną drogą. Z tego okresu pochodzą wybitne obrazy, takie jak: (Powrót z balu, Sprawa przed wójtem, Podczas deszczu).

Po powrocie do Warszawy w 1874 roku razem z Antonim Piotrowskim, Stanisławem Witkiewiczem i Adamem Chmielowskim wynajął na najwyższym piętrze Hotelu Europejskiego pracownię, nazywaną później „kuźnią polskiego malarstwa realistycznego”. 

Niedługo później odbyła się w Zachęcie kolejna wystawa prac malarza, która również nie zyskała należnego uznania w oczach krytyki. Po tym niepowodzeniu Chełmoński podjął decyzję o wyjeździe do Paryża. Początki nowego życia nad Sekwaną nie były łatwe, jednak wkrótce jego dzieła zaczęły pojawiać się w Salonie Paryskim, gdzie wzbudziły zainteresowanie amerykańskich kolekcjonerów. Nie minęło dużo czasu, a malarz osiągnął sukces artystyczny i finansowy. Jego obrazy sprzedawały się tak dobrze, że mógł pozwolić sobie na wystawne życie i założenie rodziny. W 1878 roku Chełmoński poślubił Marię Korwin-Szymanowską. Pierwsze lata małżeństwa były bardzo szczę-śliwe, młodzi zamieszkali w paryskim apartamencie, gdzie wiedli pełne fantazji, nieco szalone życie. Za sprawą zmiany przepisów, podnoszących cło wwozowe na dzieła sztuki, sytuacja materialna Chełmońskich uległa pogorszeniu. Artysta musiał zacząć dorabiać, tworząc ilustracje do francuskich czasopism.

Po dwunastu latach spędzonych w Paryżu, postanowił wrócić do kraju. W czasie pobytu w Paryżu powstało wiele znakomitych dzieł m.in: (Przed Karczmą, Noc na Ukrainie, Powrót z jarmarku, Postój kozaków).

W 1889 roku mieszkając już w Polsce, w stolicy, Chełmoński kupił modrzewiowy dworek w Kuklówce koło Radziejowic, ok. 40 km od rodzinnego domu w Boczkach. Dom położony na wzgórzu, nad rzeczką, otoczony pięknem tak często malowanych przez Chełmońskiego pól, lasów, drzew. Na strychu artysta zorganizował swoją pracownię i zadomowił się na nowo wśród pejzaży mazowieckich chłopskich chat, wierzb, przydrożnych kapliczek i bocianów, po ok. 22 latach dobrowolnej emigracji z tych stron. Wrócił również do pracy na gospodarstwie, pracy w polu. 

Nadal podtrzymywał niektóre ze starych przyjaźni, m.in. z Wojciechem Piechowskim, Leonem Wyczółkowskim, Adamem Chmielowskim, Janem Stanisławskim i Kazimierzem Alchimowiczem. Do najwybitniejszych dzieł, które powstały w tym czasie zalicza się m.in.: (Kuropatwy, Bociany, Orka, Jastrząb, Cisza nocna-anioł, Burza, Pod Twoją obronę).

Józef Chełmoński zmarł 6 kwietnia 1914 roku w swoim domu w Kuklówce.