KRÉMEGNE Pinchus (Kremegne Pinkus) - Pejzaż z wierzbami i murem

olej, płótno, wym.: 55 x 65 cm, sygn. l. d.: "Kremegne"; 
na krosnach nalepka: "GALERIE ROMANET / 18, avenue Malignon, Paris" z nazwiskiem autora oraz tytułem obrazu: "LES SAULES DES REMPARTS"

Cena: 22 000 PLN

Pinchus Krémègne (Pinkus Kremeń, hebr: ס קרמין, ros: Пинхус Кремень) (1890 w Żołudek, biał. Жалудок - 1981 w Céret, Francja) - francuski malarz żydowskiego pochodzenia z kręgu Szkoły Paryskiej (Ecole de Paris).

W 1921 roku miasteczko Żołudek, w którym urodził się Kremegne, znalazło się granicach II Rzeczpospolitej. Artysta był najmłodszym dzieckiem w dziewięcioosobowej rodzinie religinych Żydów (tzw. Llitwaków), wywodzącej się z Wileńszczyzny. Ojciec Pinkusa wykonywał przedmioty inspirowane słowiańskim folklorem. W 1909 Pinchus zapisał się do Szkoły Sztuk Pięknych w Wilnie, gdzie studiował rzeźbę i poznał Chaima Soutine'a i Michela Kikoïne'a.

Świadomi, że nie mają przyszłości w Rosji, gdzie w tym czasie dochodziło do prześladowań antysemickich, zdecydowali się wyjechać do Paryża o którym wczesnej rozmawiali jako mieście, gdzie wielu artystów ze wszystkich stron świata tworzy zupełnie nową sztukę. Krémègne wyjechał jako pierwszy - w 1912. Ponieważ rosyjskie władze odmawiały paszportów Żydom, aby ograniczyć ich exodus do Stanów Zjednoczonych, granicę niemiecko-rosyjską przekroczył z grupą zbiegów, płacąc przemytnikom. W tym samym roku przybył do Paryża, gdzie zatrzymał się w słynnym La Ruche w Pasażu Dantzig. Wkrótce potem dołaczył do niego Kikoïne, Soutine przyjechał do stolicy Francji rok później. W 1914 Krémegne wyrzeźbił i wystawił trzy dzieła sztuki w Salon des Indépendants.

W 1915 zrezygnował z rzeźby i zajął się malarstwem. W Paryżu odkrył muzea i galerie, które wystawiały prace Vincenta Van Gogha, Paula Cézanne'a i impresjonistów. Od 1916 przebywał na Montparnasse, André Deraina, Maurice'a de Vlamincka i Maxa Jacoba. Pierwszymi  odbiorcami jego sztuki byli znani marszandzi -  Chéron, Zborowski i Paul Guillaume. W 1918 odkrył Céret, co go zainspirowało i często tam przebywał. Od 1920 Krémegne zaczął dużo podróżować; wyjechał na Korsykę (1923), Cagnes-sur-Mer (1928-1929) i Skandynawię, skąd przywiózł wiele portretów. W 1923 ożenił się z Birgit Strömback, z którą później miał syna.

Po wybuchu II wojny światowej, w 1940 schronił się w Turenne w Correze w Masywie Centralnym. Zatrzymał się w domu wieśniaka i pomagał w pracy w polu. Galeria w Tuluzie zapewniła mu farby, co umożliwiło mu dalsze malowanie. Po wyzwoleniu wrócił do Paryża i zamieszkał w pracowni przy rue François-Guibert. W latach 1949-1956 podróżował do Izraela. Jednak to w Cérét znalazł najwięcej inspiracji. W latach 60. Krémegne kupił działkę w Cérét, na której zbudował swoją pracownię i mieszkał tam  -od 1966 przebywając czasowo również w Paryżu - aż do śmierci w 1981 roku.